100 dagen in dienst: Martijn

In de rubriek 100 dagen interviewen we collega’s die 100 dagen in dienst zijn. We vragen ze naar hun ervaringen. Wat vind je leuk, wat valt je op en wat gaat goed en wat kan beter? Vandaag is het de beurt aan Martijn Prinsen. Martijn was werkzaam in het onderwijs, zorgverlener aan verslaafden, hoteleigenaar in Oostenrijk en nu assistent begeleider. Hij werkt op woonvoorziening Groenhof in Amstelveen.

Martijn: “dat hotel was echt een mooie uitdaging, het eerste half jaar liep het als een trein, maar toen kwam corona. De toeristenindustrie in Oostenrijk kwam zwaar onder druk te staan en mede daardoor hebben we een bewuste keuze gemaakt om terug te gaan naar Nederland. Ik heb in het verleden een SPW-opleiding gedaan dus het leek een logische stap om in de zorg te gaan werken. Ik woon in deze regio en kwam al snel bij Ons Tweede Thuis uit. Ik heb een open sollicitatie gestuurd en ben met recruiter Sjoukje gaan kijken of er een passende plek was. Die vonden we op Groenhof en het bleek een lot uit de loterij.

Methodisch werken

De doelgroep was nieuw voor mij. Ik heb vroeger in de zorg voor verslaafden gewerkt, maar mensen met een verstandelijke beperking… dat is toch echt iets anders. Je moet methodisch leren werken en daarover nauwkeurig rapporteren. Dat klinkt misschien wat ingewikkeld maar in de praktijk was het al snel logisch. Neem bijvoorbeeld de manier hoe je omgaat met cliënten die ergens boos over zijn. Ik heb hier geleerd om ze niet te gaan overtuigen van mijn gelijk. Daardoor ontstaat er juist nog meer spanning en strijd. Ik haal juist direct de angel eruit. Bijvoorbeeld door te erkennen dat er iets mis is gegaan in de communicatie en daar zo nodig excuses voor te maken. Vervolgens heb je weer een positief beginpunt om met z’n tweeën verder te gaan.

Diversiteit aan mensen

Als je nieuw bent is het prettig om deel uit te maken van een team. Maar wat een diversiteit aan mensen. De een is wat theoretischer en de ander werkt wat gevoelsmatiger. In de praktijk blijkt dat een prachtige combinatie. Mijn collega’s vullen elkaar aan en voegen iets persoonlijks toe. Een dynamische omgeving. En wat ik breng? Ze vinden me positief, opgewekt en altijd met een luisterend oor. Ik bouw snel een band op met mensen. Daar schuilt ook een gevaar in. Je wil natuurlijk dicht bij je cliënt staan, maar je ben ook z’n begeleider. Vriendschap is echt iets anders en in het begin was het een beetje zoeken naar het evenwicht. Ik kan daar steeds beter mijn weg in vinden en ben nu al ‘schaduw persoonlijk begeleider’ voor twee cliënten.

Een mooie dag

Wanneer heb ik een mooie dag? Als ik zie dat de bewoners het goed hebben. Inclusief de groepsdynamiek, huisregels en dagprogramma’s. Dan kom ik vol energie thuis en dat is 99 van de 100 dagen het geval.”