100 dagen in dienst: Liset

Liset van der Eijk is 16 jaar oud, zit in 5 VWO en is sinds afgelopen zomer werkzaam als ADL-medewerker op woning B van Locatie Veldzicht in Nieuw-Vennep. Haar moeder zag in het lokale nieuwsblad dat Ons Tweede Thuis vakantiekrachten zocht. En Liset solliciteerde. Het zomerwerk beviel zó goed, dat ze nu nog één á twee diensten per week op Veldzicht draait. Een ongebruikelijke bijbaan voor een scholier? Liset: “Ik deed al heel jong oppaswerk. Ik kwam in contact met de ouders van kinderen met autisme, en zij vroegen mij of ik op hun kinderen wilde passen. Dat vond ik echt een uitdaging, maar het beviel heel goed. Later kwamen er twee meisjes met downsyndroom bij. Dat vond ik ook superleuk. Een bijbaan in de Gehandicaptenzorg was voor mij dus een hele logische stap.”

Wat was je eerste indruk?

“Om eerlijk te zijn was ik in eerste instantie best wel onder de indruk. Ik had wel wat ervaring natuurlijk, maar op Veldzicht werk ik met een hele andere doelgroep. Er ging wel een wereld voor mij open, positief hoor! Ik vond het er meteen al heel gezellig uit zien, maar moest wel even wennen. Dat er soms aanvallen of fysiek geweld kan zijn, bijvoorbeeld. Of dat cliënten soms een helm dragen om zichzelf te beschermen. Het is echt een andere wereld. Mensen met downsyndroom zie je natuurlijk heel vaak. Op tv en in het dagelijks leven. Maar de mensen die op Veldzicht wonen, daar weet je als jongere eigenlijk niet zo veel van. Mensen vinden het emotioneel zwaar werk. Maar ik ben nog jong, ik neem het niet zo mee naar huis.

De eerste dag kwam een cliënt al bij me op schoot zitten en begon me te knuffelen. Toen smolt mijn hartje al, toen was ik verkocht! Een andere cliënt moest in het begin aan mij wennen, maar kwam na een paar dagen naar mij toe en zei: ‘ik vind je wel heel lief’. Dat was heel leuk, dat maakt het werk echt bijzonder. En ik kwam na mijn eerste dag thuis met een heel voldaan en blij gevoel. Ik vond het gewoon echt heel leuk! Het klinkt heel cliché, maar de liefde die je van cliënten krijgt, dat is echt… zoveel aandacht heb ik nog nooit gekregen.”

Hoe ziet jouw werk er uit?

“Ik ging er in met de gedachte: ‘oh, ga ik gezellig een spelletje doen met de cliënten’ en ik vond het niet erg om de verzorgende taken op me te nemen, want dat vind ik juist heel leuk. Maar ik had nooit verwacht dat ik dat ook daadwerkelijk zou moeten doen. Ik moest er ook wel aan wennen dat ik iemand moest helpen bij het douchen, maar dat was eigenlijk al na een week al heel normaal.

Ik sta vaak samen met een PB’er, of iemand die geautoriseerd is om medicatie te geven op de groep. Ik heb sowieso echt een heel leuk team. Super enthousiaste mensen en ik heb daar heel veel aan gehad. Ik kon alles vragen en daar heb ik heel veel aan gehad. Ook dingen die ik spannend of gek vond, kon ik goed bespreken. Je hebt toch te maken met rituelen van cliënten en dan kun je beter iets te vaak checken dan te weinig. Daar was alle ruimte voor.”

Hoe zijn de collega’s?

“De meeste collega’s met wie ik werk zijn een stuk ouder. Maar ze ontvingen me echt met open armen. Ze zijn ook allemaal heel goed in hun vak, dus daar kan ik ook veel van leren. Er is veel teamwork en je bent allemaal echt met het verzorgen van de cliënten bezig. Dat gevoel en de band die daardoor ontstaan is niet te vergelijken met collega’s waarmee je bijvoorbeeld samen in een supermarkt werkt. Op de woning voelt het net als een soort familie.”

Wat maakt het werk leuk?

“De liefde die je terug krijgt. Én de uitdaging. Je bent constant bezig met verzorgen en bezighouden van de cliënten. Maar het is ook heel uitdagend om oplossingen te zoeken voor dingen die niet lekker lopen. In de zomer bijvoorbeeld, hadden we een airco staan, want het was stikheet op de woning. Een cliënt van ons zat de hele tijd aan de airco, waar hij niet aan mocht zitten. Dus we gingen op zoek naar een manier om het gedrag te beïnvloeden. Mijn collega heeft toen een A4’tje geknipt en aan de airco bevestigd, zodat ze papiertjes gingen waaien. En de cliënt vond dat helemaal geweldig. En sindsdien deden we dat elke zomerdag. Nou ja, dat soort dingen! Ik vind het heel leuk om naar dat soort oplossingen te zoeken.”

En de toekomst?

“Ik ben er door dit werk wel achter gekomen werken in de Gehandicaptenzorg heel goed bij mij past. Wat ik later precies wil doen, weet ik nog niet, maar ik weet wel zeker dat ik nog lang niet klaar ben met dit werk!”