100 dagen in dienst: Jan

Jan van de Laar is vader van twee pubers en samen met zijn partner woonachtig in Haarlem. Sinds 1 augustus werkt hij voor Ons Tweede Thuis als ADL-medewerker: “ik ben net gestart met de opleiding maatschappelijke zorg niveau 4. Hiervoor werkte ik als zelfstandig ondernemer in de reclamefotografie en als web-ontwikkelaar bij verschillende internetbedrijven”. Jan is dus zij-instromer en op dit moment is hij 100 dagen in dienst. Een goed moment om het net op te halen. Hoe bevalt het werk, heb je het naar je zin? Dat kan Jan volmondig beamen: ‘Als ik dit had geweten, was ik het tien jaar eerder gaan doen’, aldus Jan.

Gewilde banen? Ja, maar toch…

Je werkte als zelfstandig ondernemer in de reclamefotografie en als web-ontwikkelaar bij verschillende internetbedrijven. Je zou zeggen: dat zijn hele leuke en gewilde banen. Jan: “Dat zijn ze ook. Als zelfstandig reclamefotograaf was ik gewend heel veel vrijheid te hebben en was ik steeds bezig met het uitwerken van creatieve concepten. En als web-ontwikkelaar werk je dagelijks aan de uitwerking van iemands droom: een eigen website met techniek erin die door een ondernemer zelf is bedacht. Maar ik liep steeds weer tegen de onrealistische verwachtingen van opdrachtgevers aan. Klanten waren zelden echt tevreden te krijgen, ook als je steeds heel veel extra’s deed. Dat merkte ik in loondienst bij internetbedrijven en als zzp’er.

Bij PWN mensen helpen problemen op te lossen: echt heel erg leuk

Mijn partner stelde toen voor om in ieder geval parttime iets anders te gaan doen om zo minder afhankelijk te worden van mijn opdrachtgevers. Ik ging werken in het telefoonteam van drinkwaterbedrijf PWN. Ik vond het echt heel erg leuk om mensen te helpen bij de oplossing van hun probleem. Het ging om kleine dingen waarmee je iemands dag kon goedmaken. Toen werd ik door een internetbedrijf benaderd om mijn oude vak weer te gaan uitvoeren. Ik trapte erin en zegde mijn werk bij PWN op. Dat was een geweldige tegenvaller.

Iets doen waar ik zelf blij van word

Toen wist ik het helemaal zeker. Ik moet iets gaan doen waar ik zelf blij van word en waar ik van grote toegevoegde waarde kan zijn op de mensen waar het om gaat. Op mijn zoekterm ‘werken met een opleiding in de zorg’ kwam de site van Ons Tweede Thuis naar boven met een functie waarbij je mensen helpt met niet-aangeboren hersenletsel. Omdat ik zelf een hersenbloeding heb gehad en daar heel goed mee ben weggekomen dacht ik meteen dat het wat voor me zou zijn.

Ik werk nu op dagcentrum Middelpolder op De Kuiperij. Daar doen we werkzaamheden voor allerlei bedrijven. Inpakken, ompakken, dingen sorteren, dingen in elkaar zetten. Van alles en nog wat. En de mensen die er werken, hebben allemaal hun beperking. Sommigen hebben autisme, anderen hebben een hersenbeschadiging opgelopen in het verkeer en er zijn er ook bij die fysieke beperkingen hebben. Soms moeten we speciale dingen bedenken waardoor zij met het werk mee kunnen doen. Dan maak ik daar als knutselaar wat voor. Zien dat ze daardoor gewoon mee kunnen doen met de rest geeft heel veel voldoening. Daarnaast help ik cliënten bij de werkvoorbereiding en doen we samen ook expeditie: klanten komen hun spullen ophalen met een bestelwagen of soms met een hele grote truck. Dat vinden ze vaak extra spannend en dan helpen ze heel goed mee met in- en uitladen.

Als ik dit had geweten….

Als ik dit eerder had geweten dan had ik de beslissing om dit werk te gaan doen al tien jaar eerder genomen. Ik heb er geen seconde spijt van gehad en ik ga iedere dag met veel plezier naar mijn werk. Ik kan iedereen het werken bij Ons Tweede Thuis aanraden. Het is een organisatie die veel oog heeft voor de cliënten maar vooral ook voor jou als werknemer.”