Carlos woont begeleid

Carlos woont sinds een jaar op zichzelf in een appartement in Hoofddorp en krijgt ambulante begeleiding van Jessica. Carlos woonde hiervoor jarenlang in een woonvoorziening. “Alles was nieuw voor mij en er kwamen veel dingen op me af.” In het begin kreeg Carlos drie maal in de week begeleiding. “De begeleider vroeg me of ze me ergens mee konden helpen, bijvoorbeeld medicijn-afspraken of een telefoon afsluiten.” De begeleiding werd afgebouwd naar 1,5 keer in de week. Jessica vult aan: “Van tevoren waren er wat zorgen: gaat Carlos het redden, ook met bijvoorbeeld maaltijden koken.” Carlos vertelt: “Soms at ik op m’n werk of bij m’n vriendin. Ook heb ik een keer met mijn moeder heel veel maaltijden ingevroren.”

Niet te veel bemoeienis, maar iemand die goed kan luisteren

Carlos: “Als je op jezelf woont moet je goed voor je zelf zorgen, maar ik wil ook niet te veel bemoeienis. Eigenlijk wil ik het niet, die begeleiding, maar toch ook stiekem wel. Ik vind het belangrijk dat de begeleider goed kan luisteren. Ik heb iemand nodig die direct tegen me is. Jessica is iemand die alles strak hield: ‘Als je dit niet doet, dan gaat dat gebeuren.’ Dan word je toch wakker en serieus, je woont op jezelf en je kunt er geen zooitje van maken.” Jessica vertelt over de beginperiode: ‘In het begin dacht men dat we alles voor Carlos zouden regelen. Bijvoorbeeld elektra-aansluitingen of het huis schoonmaken. Dit is altijd even zoeken voor alle partijen. Daar is een eerlijke en duidelijke vorm van begeleiding belangrijk voor.”

Wie is de wekker

Afspraken met bijvoorbeeld de dokter en de tandarts vindt Carlos lastig om te onthouden. Nu is de afspraak dat hij de data doorgeeft aan de begeleiding en hij krijgt nu een appje of herinnering van de begeleiding. Klokkijken is voor Carlos ingewikkeld, het is dan echt even puzzelen met z’n tweeën wat werkt wel en wat werkt niet. Carlos had zelf ook een goede oplossing bedacht: “Mijn vriendin belde mij elke ochtend wakker. Zij was mijn wekker omdat mijn wekker niet goed was afgesteld. Maar op een ochtend belde ze niet en heb ik me verslapen. Toen dacht ik, dit moet ik met de begeleiding bespreken.”

Al wandelend van alles bespreken

Jessica: “Als we in gesprek waren, vroeg Carlos ook vaak: ga je mee naar het dorp en tijdens de wandeling kwamen er veel vragen: hoe werkt dat eigenlijk of hoe zit dat.” Carlos: “We hebben het ook over huisdieren gehad, ik wilde eerst een hondje, dat vond ik echt leuk, maar dat kon niet want ik werk de hele dag. Ik had wel op het werk gevraagd of ik de hond kon meenemen maar het kost ook veel geld: prikje, eten. Ik heb toen wel vogeltjes gehad. Ik ging op zoek naar geluid omdat het toch best stil in huis is als je altijd de drukte van een woonvoorziening gewend bent.”

NB: Inmiddels heeft Carlos besloten dat het beter voor hem is wanneer hij weer in een woonvoorziening gaat wonen.