Anne Jet werd locatiemanager dankzij het MD-traject

Anne Jet Stolwijk is sinds kort locatiemanager van De Spil en Meerwijk. Een vakantiebaantje bracht haar op het spoor van werken in de gehandicaptenzorg. Op haar 15e maakte ze schoon aan de Hortensialaan. Ruim 15 jaar later staat ze zelf aan het roer van een locatie.

Zoeken naar geborgenheid

Dat Anne Jet de zorg in zou gaan, was onvermijdelijk. Haar moeder en zussen werkten ook al in de zorg toen zij haar studiekeuze moest maken, en Anne Jet had meer dan gemiddeld interesse voor deze richting. Ze koos voor HBO-V, maar kwam al snel tot de conclusie dat haar hart bij de gehandicaptenzorg ligt, omdat het contact veel duurzamer is. Het gaat om het opbouwen van een band om iemand goed te kunnen ondersteunen. Ze wisselde van studie, koos voor SPH en ging tijdens haar studie aan de slag als ADL-er op de locatie waar ze zo werd gegrepen door het vak. “Wat mij zo raakte was de puurheid van de cliënten daar. Ik had meteen het gevoel dat ik écht iets kon bijdragen. Ook het huiselijke van de locatie sprak mij aan. Ik ben zelf opgegroeid in een groot en warm gezin, en die sfeer gun ik iedereen. Dat is sowieso iets wat ik herken van Ons Tweede Thuis: zoeken naar geborgenheid. Samen met cliënten gehaktballen draaien en de was doen bijvoorbeeld.”

Door haar studie SPH leert Anne Jet alle doelgroepen goed kennen. In haar laatste jaar loopt ze stage bij Amstelmeer op een groep met cliënten met EMB: “Dat heeft diepe indruk op mij gemaakt. Deze cliënten hebben mij geleerd om de wereld op een andere manier te beleven, en het geluk uit kleine dingen te halen waar je snel aan voorbij gaat als je dat niet hebt geleerd.”

Verschillen opheffen

Na haar afstuderen gaat Anne Jet aan de slag bij GewoonDOEN! Dit is het Leer- en Werkcentrum van Ons Tweede Thuis. “Dit was een gouden tijd. Ik was er de hele dag bezig met wat ik het allerleukst vind: mensen ondersteunen bij hun persoonlijke ontwikkeling op het gebied van arbeidsvaardigheden, werkhouding én lekkere dingen bakken. Wie wil dat nou niet? Wat mij ook enorm aansprak, is dat de cliënten als collega’s werden gezien, en we ook op die manier met elkaar omgingen. Dat was soms even wennen maar het leverde een geweldige sfeer op. Je merkte ook dat verschillen tussen cliënten en niet-cliënten wegvielen, of in ieder geval veel kleiner werden.”

Op die plek leerde ze ook hoe het is om een onderneming draaiende te houden en werd het zaadje geplant om te onderzoeken of een meer leidinggevende functie bij haar zou passen. Ze was nauw betrokken bij de omvorming van GewoonDOEN! naar cadeauwinkel en koffiehuis Ampersand. Tijdens dat proces voerde ze ook regelmatig gesprekken met haar leidinggevende, over mogelijke stappen in haar carrière. Nu de kinderen naar school gaan, heeft ze wat meer tijd en denkruimte voor haar ambities.

Solliciteren

Het was haar leidinggevende, die haar wees op het MD-traject, dat medewerkers de mogelijkheid biedt om locatiemanager te worden. Aanvankelijk was Anne Jet niet meteen enthousiast: “Ik dacht dat ik mijn werkplek op zou moeten geven en dat wilde ik niet, ik had het zo ontzettend naar mijn zin. Maar tegelijkertijd wilde ik wel een stap maken.”

Anne Jet solliciteerde en was tijdens haar eerste gesprek eerlijk over haar twijfels. “Ik ben echt het gesprek ingegaan met het idee dat ik al op een mooie plek zit, die ik niet zomaar wilde opgeven. Ik heb ook aangegeven dat ik het niet zou doen als ik van plek zou moeten wisselen. Aan die wens wordt gehoor gegeven. Anne Jet krijgt de baan en mag bij Ampersand blijven. Haar leidinggevende deed een stapje terug voor haar zodat zij de ruimte kreeg om het geleerde in de praktijk te brengen en haar opdrachten te doen. Ook schuift ze, op eigen initiatief, aan bij locatiemanagersoverleggen. “Ik wilde zien en ervaren hoe locatiemanagers met elkaar communiceren en wat er speelt.”

Toch een overstap

Tijdens het traject ontdekt ze dat haar vurige wens om bij GewoonDOEN! te blijven niet haalbaar is. “Ik moest beslissingen nemen over en voor collega’s. Dat werkte niet. Iedereen kende mij als begeleider, niet als leidinggevende.” Ze besluit dan ook te solliciteren op de functie van locatiemanager bij De Spil en Meerwijk. Na de opening van Ampersand stapt ze over en begint ze, met een schone lei, als locatiemanager op een plek waar niemand haar heeft gekend als begeleider. Ze merkt meteen dat dit goed werkt, al is het ook even wennen: “Ik ben de jongste van ons gezin. Ik moest flink mijn best doen om gehoord te worden. Nu zit ik ineens op een positie waarin mensen naar mij luisteren en ook vragen naar mijn ideeën. Daar moet ik echt aan wennen. Ik leer mezelf ook opnieuw kennen, omdat ik een ander deel van mezelf aanboor. Ik merk wel dat dit heel erg bij me past. Niet vanwege de hiërarchie, maar omdat ik beslissingen mag nemen over het grotere geheel. Ik kan nu veel sneller doorpakken en moet veel strategischer denken. Ik voel me meer mezelf dan ooit. Soms iets teveel volgens het thuisfront, dan zeggen ze: doe je managementjasje nu maar uit.”

Zelf doen

Waar Anne Jet wel aan moet wennen, is dat ze anders wordt benaderd: “Voorheen was er soms geen gehoor voor mijn ideeën, nu wordt er expliciet naar mijn ideeën of mening gevraagd. Dat voelt heel anders. Dat wil niet zeggen dat ik alles al weet. Ik heb nog ontzettend veel te leren. De opleiding heeft bijgedragen aan de basis, de rest moet ik zelf doen.”