Eurodice werkt en leert bij Ons Tweede Thuis

Ze komt uit Suriname, is 34 jaar, moeder van een dochter en werkt en leert bij Ons Tweede Thuis. Hoe ziet ze die combinatie, een opleiding Verzorgende IG MMZ en tegelijkertijd werken met cliënten op een voorziening.

Eurodice: “Ik kwam een paar jaar geleden met mijn dochtertje naar Nederland. Ik wilde direct aan de slag want een uitkering… nee, echt niet. Ik heb in Suriname een havo-diploma gehaald en ambitie genoeg om me verder te ontwikkelen, maar waarin? Ik ben over mezelf gaan nadenken en over mijn jeugd en Surinaamse afkomst. Weet je, Surinamers zijn sociale mensen. Je helpt elkaar, je zorgt voor je ouders en familie. Dat zit echt in de cultuur. Dus werken in de zorg, dat ligt eigenlijk heel dicht bij me.

Werken en leren

Voor interessant werk in de zorg heb je een diploma nodig. Tijdens het solliciteren kwam ik al snel tot de conclusie dat ik moest gaan werken en leren. Bij Ons Tweede Thuis was het meteen raak. Ik werd ADL-er op een voorziening voor mensen met niet aangeboren hersenletsel en mocht naar school om mijn diploma Verzorgende IG MMZ te halen. Nu heb ik het eerste jaar van mijn BBL opleiding gehaald en weet zeker dat ik de eindstreep ga halen. Daarmee kan ik assistent begeleider worden. En daarna niveau 4? Ik ga ervoor!

Positief en optimistisch

Het werk is leuk. Het is een combinatie van zorg en begeleiding waardoor je bezig bent met iemand zijn hele leven. Niet alleen maar met wassen en aankleden, maar ook met zijn mentale behoeftes en problemen. Ik ben van nature een positief en optimistisch mens en dat neem ik mee naar mijn werk. Dat is belangrijk want mensen met NAH hebben echt veel te verwerken gehad.

Grote ondersteuning

Het is niet altijd even makkelijk. Door het hersenletsel gedragen mensen zich soms anders en dat is niet altijd goed te begrijpen. Ik ga normaal gesproken snel in discussie, maar hier heb ik geleerd om te wachten en na te denken. Waarom reageert iemand zo en wat kan je doen om iemand tot rust te brengen. Ik krijg daarbij veel ondersteuning van mijn collega’s. Natuurlijk van mijn werkbegeleider, maar als ik tijdens mijn dienst vragen heb staat iedereen daarvoor open, ook via app en mail. Ik voel dat echt als een grote ondersteuning.

Betekenisvol werk

Na een jaar merk ik dat het werk steeds inhoudelijker wordt. Ik zie dingen bij mensen waar ik wat aan kan doen. Neem nou een cliënt die altijd een beetje morsig naar het activiteitencentrum gaat. Hij ziet het misschien zelf niet maar het straalt toch op hem af. Ik heb nagedacht over zijn ochtendrituelen en daar iets in aangepast. Eerst medicatie, ontbijt en wassen en als laatste schone kleren aan. Ik heb samen met hem de nieuwe structuur overlegd en geoefend. Kleine dingen zijn het, maar wel betekenisvol.

Trots

En de combinatie werken, leren en de zorg voor mijn dochtertje? Het gaat me goed af. Je moet wel plannen en schoolopdrachten niet uitstellen. Door de week is het soms een beetje hollen, maar ik ben best trots als ik haar kan vertellen dat mamma weer een zeven of een acht heeft gehaald. En de weekends, dan ben ik er echt alleen maar voor haar.”