Wouter volgt het leerwerk-traject: “Ik ben hier echt op mijn plek”

Leren en meteen aan de slag in de zorg? Dat kan met een leer-werkplek bij Ons Tweede Thuis. Een gesprek met leerling-woonbegeleider Wouter Buist en zijn werkbegeleider Tessa Siepe: “We kijken naar wat de cliënt wel kan en stimuleren hem daarin.”

Wouter Buist startte zo’n twee jaar geleden als zij-instromer bij Ons Tweede Thuis (OTT). Hij kwam terecht bij woon- en logeerhuis De Marius Meijboom, voor mensen met ernstige meervoudige beperkingen. Daarvoor deed hij verschillende dingen. Hij rondde een universitaire opleiding bewegingswetenschappen af, had een tijdje een kantoorbaan en werkte in een sportwinkel. Wouter: “Op een gegeven moment was ik toe aan iets nieuws. Ik oriënteerde me op de arbeidsmarkt en mijn vrouw kwam met het idee om de zorg in te gaan. Toen ik ging zoeken naar een leer-werkplek, kwam ik al snel uit bij Ons Tweede Thuis. Een paar weken later was alles geregeld: ik kreeg een baan en kon snel starten met de opleiding.”

Goed gevoel

Ter oriëntatie bezocht Wouter twee locaties van de organisatie. Bij De Marius Meijboom had hij meteen een goed gevoel. “Je wordt als nieuwkomer in de zorg met open armen ontvangen. Er werd wel goed gekeken of deze doelgroep van mensen met een ernstige meervoudige beperking bij mij past. Dat wist ik zelf van tevoren ook niet zeker, maar inmiddels ben ik hier echt op mijn plek. Het is mooi om mensen te kunnen helpen die zelf maar heel weinig kunnen.” Wouter ging vanaf september 2019 direct op de werkvloer aan de slag als helpende. De opleiding Maatschappelijke Zorg op mbo 4-niveau ging vervolgens in januari van start. Wouter volgt de richting persoonlijk begeleider in de gehandicaptenzorg. “Het was prettig om al voor de start van de opleiding aan het werk te zijn. Zo krijg je een goed beeld van wat het werk inhoudt. Sinds januari 2020 ga ik een dag in de week naar school. We krijgen dan op één van de OTT-locaties les van docenten van ROC Amsterdam.”

Bijdragen aan ontwikkeling

Tessa Siepe is Wouters werkbegeleider. Ze heeft zelf 23 jaar ervaring in de zorg. “Deze incompany-opleiding is specifiek gericht op werken met mensen met bepaalde beperkingen. De ROC-opleidingen zijn vaak wat breder en duren drie jaar. Wij bieden voor deze opleiding een verkort traject van twee jaar aan.” Tessa stoomt nieuwe collega’s graag klaar voor dit werk. Ze vindt ook dat dit bij haar vak hoort. “Je moet nu eenmaal kennis overdragen. Ik vind het leuk om met leerlingen te sparren. Om te zien wat er gebeurt en om hun ontwikkeling mee te maken.” Wouter vult aan: “Ik merk ook dat Tessa ervan geniet om bij te dragen aan onze ontwikkeling. Mooi om te zien.”

Coachende rol

Naast Wouter begeleidt Tessa nog twee andere leerlingen. Eens in de twee weken bespreekt ze met hen hoe het gaat. Ze helpt bij opdrachten en is een gesprekspartner bij eventuele problemen. Wouter heeft zijn weg inmiddels gevonden: “Je werkt in deze sector met jezelf als instrument. Je hebt een bepaalde aanleg en persoonlijkheid. Die moet je af kunnen stemmen op de zorgorganisatie: op de structuur en de verhoudingen. Tessa heeft hierin voor mij een coachende rol, ze is mijn sparringpartner. Het is fijn om altijd bij iemand terecht te kunnen als je ergens tegenaan loopt.”

Groepsdynamiek

Een belangrijk onderdeel van de opleiding is ook hoe je omgaat met lastige situaties, vindt Tessa. “Je krijgt te maken met issues van mensen die je kunnen raken. En je kunt van mening verschillen met collega’s. Dus ook groepsdynamiek speelt een rol en hoe je je opstelt binnen je team.” Wouter herkent dit zeker. “Hoe kun je je persoonlijkheid zo inzetten dat je ook invloed hebt binnen het team? Dat je je mening kunt geven, maar ook openstaat voor die van anderen?” Vanuit de opleiding krijgen de leerlingen opdrachten mee. Bijvoorbeeld: bedenk een activiteit voor de cliënten op het gebied van huishouden. Wouter: “Leerlingen die minder intensieve zorg verlenen, gaan dan bijvoorbeeld boodschappen doen met cliënten. Met onze cliënten is dat lastig, dus verzinnen we iets anders.” Tessa denkt hierin ook met Wouter mee. “Onze cliënten kun je bijvoorbeeld niet coachen, onze begeleiding zit op een heel ander stuk. Zo bedenken we samen wat er wel mogelijk is.”

Dat zit soms in hele kleine dingen, vertelt Wouter. “Bijvoorbeeld als een cliënt nog wel een beetje zijn arm kan optillen, dan geef ik hem tijd om dat te doen, zodat hij zelf kan meehelpen met het aantrekken van zijn shirt. Ik vind het heel leuk om uit te vogelen waar die ruimte zit, te kijken naar wat de cliënt wel kan en wat hij nog kan ontwikkelen. Dat is de insteek die mij aanspreekt: kijk naar wat de cliënt wel kan en stimuleer hem daarin.” Tessa: “Hier word ik als werkbegeleider blij van. Dit is waarom je het doet. Je leert toch het meest in de praktijk. Dat maakt dit leer-werktraject zo mooi.”

Veel mogelijkheden

In januari rondt Wouter zijn opleiding af en blijft hij als woonbegeleider werken bij Ons Tweede Thuis. Hij mag dan ook solliciteren als er een vacature komt voor een persoonlijk begeleider (pb’er). “Wat ik het liefst zou willen doen, is het organiseren van meer bewegingsactiviteiten voor cliënten. Maar er zijn heel veel mogelijkheden in dit werk.”