Team van de Biezenwaard: “Je leert hier echt het kind goed kennen en niet alleen de ziekte”

In Ons Tweede Thuis-locatie De Biezenwaard in Uithoorn zorgen 22 collega’s voor ernstig en chronisch zieke kinderen. Ze bieden verpleegkundige ziekenhuiszorg in een huiselijke sfeer, maar werken ook aan de ontwikkeling van de kinderen. Die combinatie is uniek in Nederland. “Kinderen die ziek zijn staan al 1-0 achter, dus we proberen toch dingen te ondernemen die ze wèl kunnen doen. Als team maakt je dat flexibel, creatief en al snel hecht.”

Vlak voor het fotomoment sprint kinderverpleegkundige Wendy nog snel de gymzaal in. “Ik deed net een kindje in bad en dat gaat nu eenmaal voor.” Het is kenmerkend voor de werkwijze van verpleegkundig kinderzorghuis De Biezenwaard. Alles staat in het teken van wat een kind nodig heeft om zich ondanks een ziekte of beperking prettig te voelen. Soms logeren kinderen een tijdje op de Biezenwaard, soms komen ze voor dagbesteding of naschoolse opvang. Het team bestaat uit kinderverpleegkundigen, pedagogische medewerkers, een kinderarts, huishoudelijke dienst en een orthopedagoog. Ook komt er regelmatig een fysiotherapeut langs en helpen er vrijwilligers. “Die samenwerking tussen al die verschillende beroepen is mooi. We leren veel van elkaar”, zegt Nancy, persoonlijk begeleider gehandicaptenzorg.

Iets moois ervan maken

De Biezenwaard kun je zien als een schakel tussen ziekenhuis en thuis. Er zijn kinderen die beademing nodig hebben of bijvoorbeeld met ernstige epilepsie kampen. “Officieel zijn we er voor kinderen van nul tot achttien jaar. Maar meestal zien we baby’tjes of peuters”, vertelt leerling-verpleegkundige Christa. “Soms genezen ze als ze ouder worden, soms komen ze te overlijden. Dat schrikt mensen misschien af, maar dat is niet alleen eng en verdrietig. Juist als een leven zo kort is, willen we ook van het laatste stuk iets moois maken. Dat maakt De Biezenwaard een hele bijzondere werkplek. We bieden ook de leuke dingen aan: lekker knutselen of wandelen bijvoorbeeld. En zoals je in dit gesprek al merkt, wordt er ook nogal veel gelachen onderling.”

“Mensen zeggen wel eens dat als je hier gewerkt hebt, je overal in de zorg kunt werken”, zegt Nancy. “We zijn in Nederland de enige aanbieder van ziekenhuiszorg met ook pedagogische medewerkers in dienst. Kinderen die ziek zijn staan al 1-0 achter, dus we proberen toch activiteiten met ze te ondernemen die goed zijn voor hun ontwikkeling. Aangepast op het kind en op het moment natuurlijk. Dat vraagt om flexibiliteit en creativiteit. Soms hebben we net iedereen in de auto geladen om naar het zwembad te gaan en dan is er een crisissituatie waardoor het uitje niet door kan gaan. En de volgende dag zit je weer samen te kleuren. We maken er wat van, dat verdienen de kinderen.”

Nazorg

Die crisissituaties zijn het meest uitdagende van dit werk. “Bijvoorbeeld een kind dat zijn slangetjes lostrekt en daardoor niet meer kan ademen. Of een reanimatie die je niet zag aankomen. Nazorg met elkaar als team is bij zo’n situatie ontzettend belangrijk”, zegt Christa. “Het leven van kinderen hangt hier aan een zijden draadje”, vult Wendy aan. “Die verantwoordelijkheid maakt dit werk ook ontzettend relevant en belangrijk. Als nieuwe medewerker begrijp je dat pas echt als je het meemaakt.” Leerling-verpleegkundige Helga is zo’n relatief nieuwe collega. Ze werkt nu een jaar op de Biezenwaard. “We proberen hier ziekenhuiszorg zo in te zetten dat kinderen niet het gevoel hebben dat ze in het ziekenhuis zijn. Dat is meteen ook zo bijzonder aan deze werkplek. Je leert het kind kennen en dus niet alleen de ziekte. Je wordt als nieuwe collega snel losgelaten, maar ik heb altijd de veiligheid gevoeld om moeilijke dingen te delen met collega’s. Ik kan op ze bouwen.”

Buddy

“De eerste keer dat ik alleen met een kind in de dagopvangruimte zat, vond ik het moeilijkste”, herinnert leerling-verpleegkundige Heidi zich. “Het kost tijd om alle signalen van alle kinderen te leren lezen. En dan heb je nog het hele netwerk rond een kind en de communicatie met ouders die volledig op onze zorg moeten kunnen vertrouwen. Gelukkig is er een uitgebreid inwerkprogramma, waarin alles staat beschreven. En in het begin heb je veel contact met je buddy: een vast aanspreekpunt in het team. Nancy was bijvoorbeeld mijn buddy toen ik hier vorig jaar begon. Die kon ik van alles vragen over lopende zaken.”

Wendy vult aan: “Vergelijk jezelf niet met mij of andere collega’s die hier al langer werken. Dat druk ik nieuwe mensen altijd op het hart. Het duurt zo een half jaar voordat je hier echt geland bent. En ook al kan het op momenten hectisch zijn, als de kinderen in bed liggen zijn er natuurlijk ook momenten waarop je rustig met nieuwe collega’s kunt bijpraten. Het mooie van deze werkplek is dat je naast acute zorg tijd voor een kind hebt. Een badritueel kan zo een half uur duren. Het voelt saamhorig en we kennen de kinderen vaak door en door.”