Leerling-persoonlijk begeleider Roos Lanting: “De avonddiensten zijn warm en huiselijk”

Soms heb je iemand van buiten nodig om te verwoorden wat er zo mooi is aan de zorg. Zo iemand is Roos Lanting, leerling-persoonlijk begeleider op woonvoorziening Westwijk in Amstelveen. “Nabijheid, stabiliteit en veiligheid bieden. Dat is waar het voor mij om draait het om in de zorg.” Eigenlijk zijn kleding, materiaal, kleur en print de grote liefdes van Roos (44). Ze werkte ruim twintig jaar in de moderetail, onder meer als verkoper, inkoper, visual merchandiser en storemanager. Tien jaar geleden volgde ze naast haar werk een hbo-opleiding richting mode om zich verder te ontwikkelen. Daarna werkte ze nog een hele tijd met veel plezier in deze branche.

Zoektocht

Maar de laatste tijd knaagde er iets. Was dit het nog steeds voor haar? Of werd het misschien tijd om een andere richting in te slaan? Ze ging op het hoofdkantoor werken van een klein bedrijf in een andere branche, maar merkte al snel dat dit niet de plek voor haar was. Toen begon de zoektocht naar wat het dan wel moest zijn. “Uiteindelijk kwam ik er tijdens mijn research achter dat de zorgsector veel breder is dan ik altijd dacht”, vertelt ze. “In mijn beleving ging zorg over verplegen en ziekenhuizen. De welzijnskant – zo vat ik het begeleiden en persoonlijke contact maar even samen – was nog onbekend voor mij.”
Roos solliciteerde bij Ons Tweede Thuis op een leerwerktraject. “De leerlingplekken waren op dat moment vol, maar er was wel een mogelijkheid voor vakantiewerk. Ik werd gekoppeld aan De Morgenster in Uithoorn, een dagbestedingslocatie voor mensen met autisme. Ik voelde meteen dat dit bij me paste. Al snel heb ik de stoute schoenen aangetrokken en HR gebeld of ze toch niet nog een leerwerkplek hadden. Die was er. In overleg besloot ik in januari te starten en van tevoren te kijken en praten op verschillende locaties. Ik liep een middag mee op Woning 7 van locatie Westwijk; een woongroep van acht volwassenen met een lichte tot matige verstandelijke beperking. De doelgroep sprak me aan, het huiselijke ook. Dus dat werd het!”

Uiensoep van brokjes ui

Hier begeleidt Roos nu de bewoners. “Ik ben er als ze thuis komen van de dagbesteding, dan drinken we koffie en bespreken we de dag. Soms gaan we daarna wandelen, soms helpt er iemand koken. Dat was trouwens een mooi leermoment voor mijzelf. Ik wilde uiensoep maken en deed een bewoner voor hoe je nette ringetjes van uien snijdt. Maar daardoor maakte ik het qua motoriek en concentratie veel te ingewikkeld. Ik weet nu dat uiensoep van brokken ui net zo lekker is!”
Na het gezamenlijke eetmoment begint het avondritueel met douchen, tandenpoetsen, televisiekijken en naar bed gaan. “Tussendoor doe je natuurlijk andere dingen zoals rapporteren, administratie, boodschappen bestellen of schoonmaken. Daarnaast is de overdracht aan het begin en einde van de dienst altijd een fijn moment: samen met collega en de collega’s uit de woongroepen naast ons.” Roos werkt meestal de avonddiensten en regelmatig in het weekend. “Dan is er net wat meer tijd om bijvoorbeeld samen boodschappen te doen of ergens een broodje te eten en in het weekend wordt er ’s avonds ook ‘geborreld’, heel gezellig! Die diensten schrikken mensen misschien af. Vanuit de privékant is het ook heus wel wat georganiseer, maar ik wil benadrukken dat het ook de leukste, warmste en hele huiselijke diensten zijn. Ik geniet er enorm van.”

Droombaan

Wekelijks gaat Roos een dag naar school, het huiswerk daarvoor bestaat uit opdrachten die ze op de werkvloer uitvoert en vervolgens thuis uitwerkt in verslagen. “Ik heb gekozen voor het reguliere traject van drie jaar, dat is beter te combineren met mijn gezin dan een versneld traject met meer werkdruk. Nu geeft het werk en de opleiding me veel energie, het gaat me natuurlijk af. En ik word helemaal blij van het idee hoe oneindig veel mogelijkheden er straks zijn als ik de opleiding heb afgerond. Zo wil ik me dan meteen inschrijven voor de Flexpool, om naast mijn vaste werkplek in te vallen op andere locaties, zodat ik nieuwe collega’s, cliënten en werkplekken kan leren kennen. Mijn droombaan is straks een plek met veel afwisseling, ruimte om te bewegen, waar cliënten zitten met een lichte verstandelijke beperking. Ik wil ze graag helpen in hun omgang met het leven en contacten.”

Haar oude carrière heeft Roos nog geen moment gemist. “In mijn vrije tijd kan ik me nog steeds bezighouden met kleding, kleur en materiaal. En het menselijke contact, wat ik ook leuk vond in mijn vorige banen, is alleen maar meer geworden. Ik kan echt iets betekenen voor iemand. Het geeft voldoening om in zo’n warme, levendige en menselijke omgeving te werken.”