Op avontuur met Cees van Emst: woonbegeleider in de Zoelenkerkstraat

Cees van Emst (61) weet als geen ander dat het leven soms anders loopt dan je had gepland. Sterker nog: hij houdt wel van onverwachte wendingen en uitdagingen. Ooit wilde hij vrachtwagenchauffeur worden. Ook binnenhuisarchitect of vormgever leek hem interessant. Toch werkt hij al 40 jaar in de zorg. Een voortvloeisel van zijn tijd in dienst, waar hij ingedeeld werd bij de medische dienst. Hij ontdekte er dat de zorg een logische keuze is voor iemand zijn karakter: zorgzaam en geïnteresseerd.

Van Arnhem naar Amsterdam

De zorg bleek ook een ticket naar een nieuw avontuur: in zijn toenmalige woonplaats Arnhem was er geen passende baan te vinden, in Amsterdam kon hij aan de slag in een verpleeghuis. Cees zag het wel zitten om te verhuizen naar de hoofdstad en hij ging het avontuur aan. Om dat te kunnen doen moest hij wel tegelijkertijd een opleiding afronden. Dat laatste viel hem zwaarder dan werken in de zorg. Cees: “Ik heb echt genoten van die tijd met de bewoners. Er kon toen ook veel meer, het was een heel andere tijd. Ik ging bijvoorbeeld naar de bioscoop met een bewoner, of zomaar een stuk wandelen door de buurt We konden echt doen waar we zin in hadden. Het was ontzettend vrijgevochten. De opleiding was juist het tegenovergestelde. Heel vastgeroest en met weinig ruimte voor de inbreng van de studenten.”

Liefde voor vormgeving

In die tijd kwam Cees ook in aanraking met een andere vorm van zorg. Hij werkte als vrijwilliger in de Aids Hulpverlening. Een periode die veel indruk op hem heeft gemaakt. Ook heeft hij uit die tijd een voorliefde voor vormgeving en kunst overgehouden. Cees: “In de huizen waar ik toen kwam, zag het er heel anders uit dan ik gewend was van huis uit. Het stond er vol design meubels en kunst. Er ging echt een wereld voor me open. Ik ben toen ook kunst en design gaan verzamelen en mijn huis anders in gaan richten. Ik vond en vind dat prachtig. Mijn moeder dacht daar overigens anders over. Als ze op bezoek kwam zei ze standaard: “Wanneer gaat de zoemer voor de volgende patiënt? Het lijkt hier wel een tandartspraktijk.”

Nieuwe doelgroep

Na een aantal mooie jaren in het verpleeghuis waar Cees zijn carrière begon, werd hij benaderd voor de vacature van woonbegeleider in een woonzorgcentrum vlakbij de Amsterdamse Ten Katemarkt. Op die plek konden mensen die in deze buurt waren opgegroeid, de laatste jaren van hun leven doorbrengen. Dit concept sprak Cees erg aan. Ook hier heeft hij met veel plezier gewerkt, totdat deze locatie door een verbouwing langere tijd dicht ging. Via wat omzwervingen kwam hij terecht in de Albatros in Amsterdam Noord, het stadsdeel waar hij toen woonde. Het was voor het eerst dat hij kennismaakte met de doelgroep: cliënten met niet- aangeboren hersenletsel. Werken met deze cliënten in deze setting spreekt hem zeer aan.

Cees: ‘De essentie is dat je er gewoon moet zijn voor iemand. Liefst met humor ook. Je werkt met mensen wiens leven ineens op zijn kop staat. Het is goed om stil te staan bij dat proces. Ik probeer me altijd voor te stellen hoe het is als je leven zo ingrijpend verandert. De één kan dat makkelijker accepteren dan de ander, en dat begrijp ik heel goed. Een cliënt zei onlangs: voor ik dit kan accepteren moet ik hier eerst mee leren omgaan. Dat vond ik zo treffend. Ik wil ook altijd weten wat voor iemand was toen diegene nog gezond was. Een cliënt is zoveel meer dan zijn of haar letsel.’

Hecht team

Inmiddels werkt Cees al 3 jaar als woonbegeleider op de Zoelenkerkstraat in de Amsterdamse wijk Osdorp. Ook hier werkt hij met cliënten met niet-aangeboren hersenletsel. Ook op deze locatie is Cees nog geen dag met tegenzin naar zijn werk gegaan: “We werken in een heel hecht team en ik heb nog nooit een cliënt horen klagen over de zorg. Het mooie is dat ons team bestaat uit totaal verschillende karakters, maar dat we elkaar heel goed aanvullen en begrijpen.” Ook op deze plek werkt Cees in de privé woonomgeving van de mensen aan wie hij zorgt verleent. Deze manier van zorg verlenen past bij Cees: “Ik ben altijd helemaal mezelf en vind het fijn als cliënten dat ook zijn. Je leert elkaar hier echt goed kennen. Niet alleen de cliënten, maar ook de familie van de cliënten. Met één van zijn cliënten kan Cees zijn liefde voor design delen: Zij heeft bij een veilinghuis gewerkt, en haar appartement staat helemaal vol met bijzondere objecten en kunstwerken. Met haar praat Cees regelmatig over zijn zoektocht naar mooie voorwerpen. Cees: “Onlangs vond ik een mooie koffiepot voor 5 euro. Ik vroeg aan haar advies. Ze vertelde toen dat de pot veel meer waard was. Ik was al van plan om hem te kopen, maar dat gaf de doorslag. “

Op de fiets door de stad

Zijn liefde voor mooie voorwerpen is een goed alibi voor Cees om door de stad te fietsen. Binnenkort hoopt hij dat op een elektrische vanMoof te doen. Ook fietsen moet in stijl gebeuren. Het liefst ook nog even langs een paar hippe cafés of bijzondere winkels. Ook de zwemsteiger bij de Sloterplas staat ook op de verlanglijst van Cees: “ik verheug me er nu al op om daar een keer na het werk vanaf te duiken. Dat is sowieso echt wel een voordeel van werken voor Ons Tweede Thuis in Amsterdam. Ik fiets lekker door de stad waar ik zo van hou.”