In het zonnetje: Patty Schrekker

Patty Schrekker werkt als persoonlijk begeleider op de kindergroep in woon-en logeerhuis Marius Meijboom in Amsterdam. Op deze locatie wonen kinderen en volwassenen met een ernstige meervoudige beperking of meervoudige complexe handicap. Het is precies de doelgroep waar Patty voor geen goud stage wilde lopen tijdens haar studie. Onder dwang van haar stagebegeleider, die zag dat ze heel erg op haar plek zou zijn binnen de zorg, begon ze toch, met enorme tegenzin. Inmiddels gaat ze al 16 jaar lang met heel veel plezier naar haar werk en spreekt ze vol liefde over haar cliënten. Patty: “Ik houd net zoveel van mijn cliënten als van mijn eigen kinderen.”

Nooit saai

Patty is haar docent nog steeds dankbaar voor het duwtje in de juiste richting. De aard van het werk past bij haar karakter. Patty: “Ik ben een echte Amsterdamse aanpakker, die niet op haar bekkie is gevallen. Ik houd van lekker doorpakken en dingen oplossen. Geen dag is hetzelfde hier en het is nooit saai. En als het op een dag toch saai dreigt te worden gebeurt er altijd wel iets verrassends. “

Huiselijke sfeer

Op de Marius Meijboom wordt er alles aan gedaan om een huiselijke sfeer neer te zetten. Bij een huiselijke sfeer hoort ook samen koken, in plaats van catering die wordt uitbesteed. Patty is, als ze avonddienst heeft, samen met haar collega’s verantwoordelijk voor het samenstellen van het menu. Pasta met kip en boursin is favoriet bij de cliënten. Ook bij Patty zelfs trouwens. Na het eten mogen de cliënten even relaxen, en gaan ze in bad of douchen en naar bed. Patty: “Soms, als het lekker weer is, gaan we nog even naar buiten voor een avondwandeling, daar geniet ik enorm van. We willen dat de Marius Meijboom zo min mogelijk op een instelling lijkt, en dat lukt gelukkig.”

Bijzonder uitstapje

Patty is op haar best als ze dingen mag regelen. Onlangs was ze helemaal in haar element toen ze met alle kinderen naar Sprookjeswonderland in Enkhuizen gingen. Patty: “Op de Marius Meijboom zijn de ouders ontzettend betrokken. Daardoor is er veel mogelijk. Ze vinden het bijvoorbeeld geen probleem om te rijden.”

Geluksmomenten

Van iemand die geen enkele affiniteit had met de doelgroep is Patty veranderd in iemand die letterlijk kan huilen van geluk op haar werk. Dat gebeurde bijvoorbeeld toen Patty op vakantie was geweest en een jongen, aan wie ze erg gehecht was, liet blijken dat hij haar had gemist. Toen hij Patty ontwaarde reed hij met zijn rolstoel haar kant op en botste een paar keer tegen haar aan bij wijze van begroeting. Patty: “Ik schoot helemaal vol. Niet omdat mijn schenen zo’n pijn deden, maar van ontroering. Hij was blijkbaar net zo gesteld op mij als ik op hem. “