Logopediste Laura: Veel voldoening van iedere vooruitgang die een kind boekt

Laura werkt sinds maart 2021 als logopediste voor Ons Tweede Thuis. Ze is werkzaam op KDC Nifterlake en werkt daarnaast ook voor het Adviespunt. Op het KDC werkt ze met ernstig meervoudig beperkte kinderen die moeite hebben met communiceren, kauwen en slikken. “Als je juist in de ontwikkelingsfase veel kunt betekenen voor een kind, dan hebben zij daar een leven lang baat bij. Daar haal ik als therapeut veel voldoening uit.” Via het Adviespunt krijgt zij overwegend hulpvragen binnen over communicatie, articuleren, gehoor, kauwen en slikken bij volwassenen met een beperking.

Voor Laura was de studiekeuze na het afronden van de havo een lastige keuze. ‘Wat ga ik doen met de rest van mijn leven?’ Ze wist dat ze graag met mensen wilde werken. Door veel open dagen te bezoeken bij hogescholen kwam ze uiteindelijk op logopedie uit. ‘Ondersteuning bieden bij articuleren en communiceren’, dat is hoe ze het vak aanvankelijk zag. Gedurende de opleiding stond ze er steeds meer versteld van hoe breed het vak eigenlijk is. “Logopedisten leren in hun opleiding ook over het gehoor, de kauw-slikfunctie en de stem.” Na de opleiding volgde Laura de master Taal- en Spraakpathologie in Nijmegen, waar ze logopedische vraagstukken vanuit wetenschappelijk oogpunt bestudeerde, onderzoek deed en een scriptie schreef over een objectief gehoorinstrument na het uitvoeren van gehoormetingen.

Twee banen tegelijk

Tijdens haar premaster werkte ze een half jaar in een logopediepraktijk, maar dat trok haar minder. Hierna koos ze voor werken in een verpleegtehuis. “Aanvankelijk vond ik dat heel erg leuk, maar viel het me toch zwaarder dan ik had verwacht om te werken voor cliënten die richting het einde van hun leven gaan. Daarnaast zocht ik ook wat meer uitdaging in mijn werk.” Op dat moment zag ze de vacature voor de functie van logopedist bij Ons Tweede Thuis voorbijkomen. “Ik had geen ervaring met de doelgroep, maar was wel heel nieuwsgierig. Na een dagje meelopen sprak het me wel aan. In het begin werkte ik nog twee dagen in de week in het verpleegtehuis en twee dagen bij OTT. Ik heb het hier naar mijn zin en ik haal meer voldoening uit mijn werk. Inmiddels werk ik 36 uur voor Ons Tweede Thuis en is mijn baan erg divers, aangezien ik een heel divers takenpakket heb: werken met zowel volwassenen als kinderen, scholingen geven en de gehoorscreening opzetten binnen de organisatie.”

Voldoening

Laura werkt bij KDC Nifterlake met ernstig meervoudig beperkte kinderen in de leeftijdscategorie van 3 tot 18 jaar. Ze helpt hen met uiteenlopende problemen, zoals communicatie-, kauw-, slik- en gehoorproblemen. Een groot deel van haar werk bestaat uit een zoektocht naar passende ondersteunende middelen, zodat een niet-sprekend kind zijn boodschap kan overbrengen. “Door kinderen oogcontact te laten maken, krijgen ze meer interactie met hun omgeving en gaan ze een enorme stap vooruit. Die stappen vieren we. Als behandelaar kan ik juist voor deze doelgroep heel veel betekenen. Voor hen is het heel moeilijk om nieuwe dingen aan te leren. Er is veel herhaling nodig. Als je juist in de ontwikkelingsfase veel kunt betekenen voor een kind, dan hebben zij daar een leven lang baat bij. Daar haal ik als therapeut veel voldoening uit.”

Naast haar werk bij KDC Nifterlake beantwoordt ze via het Adviespunt vragen vanuit vestigingen in de regio. Een persoonlijk begeleider (PB’er) doet een aanvraag, bijvoorbeeld als de verstaanbaarheid of de communicatiemogelijkheden van een cliënt niet voldoende zijn. Ze bezoekt de locatie dan om het probleem met de PB’er, de ouders en soms ook de cliënt te bespreken. Via een observatie, vragenlijst en/of onderzoek brengt ze het probleem en de vaardigheden van de cliënt verder in kaart. “Vervolgens laat bij bijvoorbeeld articulatieproblemen zien en leg ik daarnaast uit aan de PB’er en ouders welke oefeningen zij kunnen doen, zodat we gezamenlijk kunnen oefenen. Bij cliënten die moeite hebben met spreken, ga ik gezamenlijk met de PB’er en ouder op zoek naar een goed passend ondersteunend middel: we werken bijvoorbeeld met verwijsfoto’s, losse symbolen, spraakknoppen of dynamische spraakcomputers met symbolen. Samen met de omgeving van de cliënt vlieg ik deze vraagstukken aan. Samenwerking met ouders en begeleiders is de sleutel naar vooruitgang voor onze doelgroep.”

Welkom

Laura heeft het erg naar haar zin bij Ons Tweede Thuis. Haar typische werkdag is enorm gevarieerd, waardoor het werk nooit verveelt. Ze werkt met kinderen aan hun doelstellingen, kijkt op de groep mee tijdens het eten en drinken, heeft intakegesprekken met ouders, verzorgt samen met de ergotherapeut groepsactiviteiten en rijdt langs andere locaties van Ons Tweede Thuis voor bijvoorbeeld eet- en drinkadviezen. Aan het eind van de dag schrijft ze nog de rapportages en voortgangsverslagen.

“Toen ik bij Ons Tweede Thuis kwam werken, voelde ik mij meteen erg welkom, omdat collega’s op het KDC mij met open armen ontvingen en ik bij ze terecht kan voor elke vraag. Binnen de vakgroep logopedie stroomde ik binnen in een gemêleerde, prettige groep van collega’s met veel kennis over de doelgroep. Gezelligheid ontbreekt er zeker ook niet aan, dat vind ik erg belangrijk. Tot slot is het prettig dat Ons Tweede Thuis mogelijkheden biedt voor het volgen van cursussen en het uitbreiden van je expertise.”

Kleine stappen, groot resultaat

Het meest geniet Laura van de kleine successen die de cliënten boeken. “Een meisje op KDC Nifterlake kreeg een spraakcomputer die ze met haar ogen kon bedienen. We leerden haar ermee werken, maar ze leek het niet echt op te pakken. Op een gegeven moment ging hij kapot. Daardoor werd ze heel onrustig; ze miste wat en was boos. Ondanks dat ze nog niet liet zien hem actief te gebruiken, zag ze de spraakcomputer al als een stukje van zichzelf. Dit gaf ons als team extra motivatie om te blijven modelleren. Dit heeft inmiddels zijn vruchten afgeworpen; ze zet de spraakcomputer nu dagelijks actief in. Een ander meisje was heel beweeglijk en had veel spanning in haar lijf, waardoor ze rond bleef lopen tijdens logopedie op de groep. Door hierin met haar mee te buigen en op zoek te gaan naar haar interesse, lukte het om aan tafel te werken. Nu kan ze al zeker vijftien minuten aan een tafeltje zitten en samen terwijl er een boekje gelezen wordt. Voor ons als therapeuten is het mooi om te zien hoe een cliënt zo met kleine stapjes steeds vooruit gaat! Bij veel cliënten gaat de hulpvraag om veiligheid, als hij zich bijvoorbeeld verslikt in drinken of eten. In zo’n geval is het aan mij om een veilig advies op te stellen, waardoor het lievelingseten toch op een veilige manier gegeten kan worden. Hierdoor behoudt de cliënt dat stukje kwaliteit van leven.”