100 dagen in dienst: Linda

In de rubriek 100 dagen interviewen we collega’s die 100 dagen in dienst zijn. We vragen ze naar hun ervaringen. Wat vind je leuk, wat valt je op en wat gaat goed en wat kan beter? Vandaag is het de beurt aan Linda Bruijstens. Linda werkt op WV Duinpad in Hoofddorp. Hiervoor had ze had een baan in Bangladesh in de textielindustrie en nu is nu ADL-medewerker in de zorg voor mensen met een verstandelijke en lichamelijke beperking. Ze kwam binnen via een ‘corona-baan’ om te kijken of werken in de zorg goed bij haar past en is nu al enthousiast.

Linda: “Ik heb drie en een half jaar gewerkt in Bangladesh. Ik hielp mijn man daar een kantoor opzetten voor een Nederlands textielbedrijf. Dat deden we ter plaatse om de kwaliteit en arbeidsomstandigheden beter te kunnen garanderen. Ik vond het leuk werk omdat ik veel met lokale mensen samenwerkte. Sommige waren laagopgeleid en spraken bijna geen Engels. Ik kon echt wat voor ze betekenen. Helaas fuseerde het moederbedrijf en vervielen onze banen. Terug naar Nederland dus, midden in de coronacrises. Eerst had ik een paar maanden administratief werk bij een Nederlands textielbedrijf, maar… wat was dat saai! Ondertussen hoorde ik van Ons Tweede Thuis via een webinar van het UWV.

Uitdaging

Ik had geen werkervaring in de zorg, maar wel goeie herinneringen aan een baantje bij een vakantiepark waar ook groepen verstandelijk gehandicapten kwamen logeren. Na de kennismakingsavond op Duinpad dacht ik al, wat is dit leuk. Mooie mensen, leuke medewerkers en een fijne sfeer in het huis. Maar ja, dan de praktijk. Het gebrek aan ervaring vond ik in het begin best lastig. Doe ik het wel goed, maak ik geen fouten die de cliënten in gevaar brengen? Mijn collega’s hebben me daar goed bij geholpen. Altijd klaar met advies en om het ‘even voor te doen’. Je werkt veel met hulpmiddelen zoals tilliften en dat is in het begin best een uitdaging.

Een drempel

Langzaam maar zeker deed ik meer routine op. Je gaat je werk makkelijker en meer ontspannen doen. De enige grote drempel vond ik de persoonlijke verzorging. Een man onder de douche doen daar had ik gewoon echt geen ervaring mee. Gelukkig was de eerste keer meteen raak. Samen met een collega ben ik één van de ‘jongens’ gaan douchen en wat hebben we gelachen, met z’n drieën. Het was echt een opluchting en nu wordt ik er steeds handiger in.

Geoliede machine

Wat me is opgevallen op Duinpad? Dat mijn collega’s functioneren als een goed geoliede machine. Het is vaak fysiek werk met mensen die veel ondersteuning nodig hebben, maar het lijkt bijna vanzelf te gaan. Wat een professionals! Van zo’n team wil je onderdeel zijn. Mijn volgende uitdaging wordt beter om te leren gaan met ‘gedrag’. Dat is iets wat waar je veel inzicht in moet krijgen. Waar komt dat gedrag vandaan en hoe kan je het voorkomen of er gewoon laten zijn zonder dat je het meteen als negatief ervaart. Ik heb me ingeschreven voor de opleiding binnen Ons Tweede Thuis zodat ik daar meer over kan leren.”